Skutecznym, choć nie zawsze wystarczającym rozwiązaniem problemu kontroli przemieszczania się jest posiadanie drugiego paszportu. Gwarantuje to uzyskanie obywatelstwa drugiego kraju. Warto również sprawdzić, czy jego ustawodawstwo dopuszcza posiadanie dwóch obywatelstw.
W Polsce posiadanie przez obywatela dwóch lub więcej paszportów (obywatelstw) jest w pełni legalne. W zależności od kraju, istnieje kilka sposobów na zdobycie drugiego obywatelstwa. Oto one:
- Obywatelstwo poprzez przodka.
Dla osób, które się do tego kwalifikują, zdobycie obywatelstwa oparte na obywatelstwie przodków jest najszybszą i najtańszą drogą. Każdy kraj ma w tej kwestii swoje wymagania i procedury. Jeśli posiadasz przodka (do dziadka, a niekiedy pradziadka włącznie) w Grecji, na Węgrzech, w Serbii, Chorwacji, Austrii, Słowacji, Ukrainie, Słowenii, Włoszech, w Irlandii, Rumunii, na Litwie, w Luksemburgu, Portugalii, Hiszpanii, krajach rosyjskojęzycznych, a także Polski informację na temat procedury naturalizacyjnej możesz uzyskać w przedstawicielstwach dyplomatycznych tych krajów, lub na Internecie. Do uzyskania obywatelstwa tą drogą potrzebne są, przetłumaczone na język danego kraju: akt urodzenia, małżeństwa, zgonu, oraz dokumenty naturalizacji itp. potwierdzające pochodzenie danego przodka.
2: Obywatelstwo w oparciu o programy gospodarcze.
Obywatelstwo tak uzyskane jest najdroższą formą zdobycia paszportu. Jest to jednak droga najszybsza. W zamian za wpłatę/inwestycję dość znacznej wartości, rząd zapewnia ci status obywatelski i automatycznie masz drugi paszport. Nierzadko procedura taka trwa jedynie 2-3 miesiące, nie ma też wymogu zamieszkiwania w kraju „drugiego obywatelstwa”. Prócz takich krajów europejskich, jak Malta, Cypr, a także już wkrótce w Turcji i w Bułgarii, gdzie obywatelstwo można kupić w ciągu kilku tygodni, atrakcyjnymi pod tym względem krajami pozaeuropejskimi jest Dominika oraz St. Kitts & Nevis, dwa anglojęzyczne kraje na Karaibach. Uzyskane w nich paszporty umożliwiają bezwizowy wjazd do większości państw Ameryki Łacińskiej, Karaibów i Europy. Najdroższą tego typu opcję oferuje Turcja – koszt 4,3 miliony PLN. Najtańsze jest obywatelstwo Dominiki – cena ok. 350 – 380 tys. zł. Procedura wymaga wpłaty darowizny w powyższej kwocie na rzecz rządu. Do tego dochodzą koszty administracyjne nie przekraczające równowartości 40 tysięcy PLN. Programy nabywania obywatelstwa gospodarczego, przysługują wyłącznie osobom o nieskazitelnej przeszłości, oferują także – od czasu do czasu – inne kraje karaibskie. Obywatelstwo jednak nie jest dożywotnie. Każdy rząd zastrzega sobie prawo odwołania paszportu w dowolnym momencie, z jakiegokolwiek, rzeczywistego lub wymyślonego powodu. Obywatel dziś nie musi oznaczać obywatelstwa jutro. Może to mieć negatywne konsekwencje dla obcokrajowców, którzy wybrali udział w takim programie. Jak dotąd, jedynie paszporty uzyskane na St. Kitts i w Dominice przetrwały próbę czasu.
- Metody specjalne.
Na tę grupę składają się środki tradycyjne, takie jak poślubienie obcokrajowca, co w większości krajów świata skutkuje otrzymaniem obywatelstwa w ciągu od dwóch (np. Meksyk, Argentyna, Urugwaj) do pięciu (np. USA, Australia) lat. Francja, a także Stany Zjednoczone w okresie trwania wojny, przyznają obywatelstwo osobom, które odsłużyły w ich wojsku co najmniej 2 lata. Izrael przyznaje obywatelstwo izraelskie Żydom i wyznawcom judaizmu, przy czym wobec osób, które przekroczyły 18. rok życia, stawiany jest warunek odbycia służby wojskowej. Brazylia oferuje prawo obywatelstwa tym, którzy adoptują brazylijskie dziecko.
4.Obywatelstwo poprzez rezydencję.
Jeśli ktoś nie posiada koligacji rodzinnych, nie nadaje się do służby wojskowej, jest ateistą, albo nie stać go na zakupienie obywatelstwa, może liczyć na to, że po okresie legalnego zamieszkania na terenie następujących krajów: Paragwaj, Urugwaj, Panama, Brazylia, Ekwador, a także Meksyk i Gwatemala uzyska w prawo do ich obywatelstwa. Legalne zamieszkanie wiąże się najczęściej z wymogiem (a) stworzeniem sobie miejsca pracy, lub (b) uzyskiwania na terenie obcego kraju dochodów emerytalnych. W większości wymienionych krajów do osiągnięcia obywatelstwa wystarczy 5 lat rezydencji. Wymagania zależą od rządu, lub od sytuacji gospodarczej. Na Filipinach i w Wietnamie wymagane jest wytworzenie trwałych więzów z krajem osiedlenia, takich jak:
– posiadanie nieruchomości lub jakichś innych inwestycji;
– zatrudnienie/własny biznes;
– przerwa w zamieszkiwaniu nie jest dłuższa niż 3-6 miesięcy w roku;
– znajomości języka kraju;
– wykazanie się biegłością językową.
Adwokaci imigracyjni w każdym kraju znają listę preferencji, które brane są pod uwagę przy rozpatrywania podania o obywatelstwo. Warto to sprawdzić, zanim podejmie się jakąkolwiek decyzję.
Cdn.
International Man (ng)
