Największe błędy finansowe (2)

Business Insider Polska z 15 stycznia 2020, alarmuje: funtowi brytyjskiemu i całemu Zjednoczonemu Królestwu grozi katastrofa. Jej powodem jest zbyt niska inflacja, która wynosi – utyskuje autor tego gniota – ledwie 1,4 procenta.

I to jest kolejny poważny błąd, jaki w dziedzinie finansów popełniają Polacy uważając, że

1. Inflacja jest dobra!

Taki pogląd podziela znakomita większość Polaków, w tym gros polityków, a także ekonomistów. Uważają oni bowiem, że inflacja, czyli – ich zdaniem – wzrost cen jest czynnikiem napędzający wzrost gospodarczy. W jaki sposób rosnące ceny mogą napędzać jakiś wzrost? Wyższe ceny – odpowiadają ci pseudo ekonomiści – wymuszają wyższe płace, a wyższe płace, to przecież jest coś dobrego. To tak, jakby uważać za korzystne stratę jednej nogi, bo przecież można było stracić obie kończyny.

Tymczasem inflacja to nie jest wzrost cen, lecz spadek siły nabywczej pieniądza. Wyższe  ceny są skutkiem spadku siły nabywczej. Z powodu nadmiernie wysokiej podaży pieniądza przez bank centralny i banki komercyjne (czyli te zwykłe) pieniądz traci wartość. Wczoraj za 10 złotych można było kupić 15 jajek, a dzisiaj już tylko 10. Wartość pieniądza spadła o 1/3. Jeśli zarabiamy 4500 zł na rękę, wczoraj i dzisiaj, znaczy to, że zbiednieliśmy w międzyczasie o jedną trzecią, czyli ktoś na skradł 1500 zł. Miesięcznie. Kto? Chciwy producent, czy usługodawca? Nie! Sprawcą tej konfiskaty jest rząd, NBP i wszystkie inne banki – bo te instytucje najczęściej wywołują inflację. Mechanizm jest dość skomplikowany, więc go nie będę tutaj opisywać. Zrobię to przy innej okazji. Ciekawskich odsyłam do lektury książki Henry Hazlitta  Inflacja, wróg publiczny nr 1.

Bank centralny, który wspiera inflację, a nawet godzi się na nią wie, że naraża obywateli na ewidentną stratę, robi tak jednak w imieniu państwa, które na tej  kradzieży zyskuje nienależne mu dochody. Niewiele jest krajów, w których władze monetarne przeciwdziałają inflacji. Zwłaszcza, że w mniemaniu przeciętnego, nie znającego ekonomii obywatela, inflacja „czasem nie jest zła”. Na przykład, dzięki inflacji rosną ceny nieruchomości. Kupujesz mieszkanie w 2018 roku za 250 tysięcy, a sprzedajesz je w 2020 za 300 tysięcy. Zarobiłeś 50 tysięcy? Niekoniecznie! Ten wzrost ceny może być tylko i wyłącznie skutkiem spadku siły nabywczej pieniądza.

Jak się przekonać o tym, czy nasz zarobek na flipie to inflacja, czy prawdziwy zysk? Trzeba wyliczyć ceny nieruchomości w cenach złota, przed i po transakcji, a następnie je ze sobą porównać. Kupiliśmy mieszkanie za 53 uncje złota, a sprzedaliśmy za…50 uncji. Nie tylko nie zarobiliśmy, ale wręcz tracimy. Złoto jest prawdziwym pieniądzem, którego nie da się łatwo podrobić, dlatego zwykle nie traci ono swej siły nabywczej. Złoto chroni nas więc przed inflacją i m.in. z tego powodu jest tak niechętnie widziane przez kręgi bankierów i polityków. Róbmy im na złość i kupujmy złoto.

Jednakże spadek siły nabywczej pieniądza wywołuje po jakimś czasie protesty, których skutkiem są naciski na podwyżkę płac. Kierują nimi przeważnie związki zawodowe chcące w ten sposób uzasadnić swoje istnienie i wysokie pensje swych aktywistów. Rząd w obawie o spadek poparcia ze strony „mas robotniczych” żądania podwyżek popiera. Aprobują je także Bogu ducha winni pracodawcy prywatni, którzy z kolei chcą kontynuować w spokoju swoją pracę. Sytuacja po jakimś czasie się uspokaja, podwyższone płace kompensują słabszy pieniądz. Nie na długo jednak. Bowiem skutkiem wyższych płac w całej gospodarce są podwyżki cen towarów. I znowu są protesty. Kolejne naciski. Tym razem rząd naciska na bank centralny, a konkretnie na Radę Polityki Pieniężnej, aby podniosła stopy procentowe płacone w bankach, aby ludzie zamiast kupować i dalej podnosić ceny, ograniczyli swą konsumpcję i odłożyli  pieniądze w postaci oszczędności.

Kolejnym grzechem/błędem  jest brak zastanowienia przy wyborze banku, czyli

1. Nie wybieraj swego banku byle jak, rób to rozważnie.

Przeciętny polski klient banku, kupując rękawiczki za 60 zł. poświęca więcej czasu na wybór ich fasonu czy koloru niż decydując, w którym banku otworzyć konto, na którym zdeponuje kilkadziesiąt, czy nawet więcej tysięcy swoich złotych. Mimo iż upadek banku zdarza się w Polsce, czy w Unii Europejskiej  stosunkowo rzadko, wybór placówki źle zarządzanej, albo kierowanej przez nieprofesjonalną załogę może być źródłem stresów, a nawet  i poważnych strat.

Oto garść kryteriów, które takim zdarzeniom przeciwdziałają.

Najlepszym kryterium wyboru są opinie osób, do których mamy sprawdzone zaufanie, a także takich, o których wiemy, że dbają o swoje zasoby. Nie posługujmy się przy wyborze kampaniami reklamowymi, czy osobami promującymi dany bank. Nie zaszkodzi też sprawdzić saldo banku i stosunek jego aktywów do pasywów. Takie informacje są publikowane w raportach kwartalnych spółek akcyjnych, a większość banków to właśnie takie spółki. Dobrym indykatorem pozycji rankingowej banku są jego notowania na giełdzie i ocena ze strony najważniejszych agencji ratingowych (Standard&Poor’s, Moody’s, Fitch). Bank, w którym trzymamy własne pieniądze powinien mieć, co najmniej rating AA, i to co najmniej przez 10 lat, nieprzerwanie.

Kiedyś warto było mieć konto w SKOK-ach, czy małych bankach spółdzielczych, jednakże upolitycznienie tych instytucji sprawiło,  że straciły jakąkolwiek wiarygodność. Odradzam wszystkie te banki, o których się dużo pisze. O dobrym, odpowiedzialnym banku pisze się rzadko. Popularność i rozgłos są dobre w show biznesie. Pieniądze lubią ciszę.

Dobieramy bank wedle swoich głównych potrzeb. Jeśli jesteśmy zaangażowani w sektor rolny, niech to będzie bank o profilu, czy specjalności rolnej. Są banki, które znają się na małym biznesie, i są takie, których interesują klienci milionowi. Uniwersalnie, najlepsze banki, to duże, znane banki holenderskie, brytyjskie, arabskie i, rzadziej: prywatne polskie, amerykańskie i niemieckie. Te ostatnie, wyłącznie pod warunkiem spełniania wszystkich innych kryteriów, w tym nienagannej kondycji. Raz wybranego banku trzeba się trzymać, jak szczenię matki. Pamiętajmy też, żeby dbać w nim o własną pozycję dobrego klienta banku. Nawet jednodniowe spóźnienie w spłacie kredytu czy innego zobowiązania potrafi zrujnować naszą reputację. Pilnujmy, aby nasz profil był zawsze aktualny. Unikajmy spięć i konfliktów z personelem. Bankier, choć trudno w to niekiedy uwierzyć, to tylko człowiek. Jeśli nas lubi, i nam wierzy, może dla nas zrobić więcej, oraz lepiej.

Ilekroć poszukujemy kredytu zaczynajmy od banku, w którym posiadamy swoje główne konto oraz/lub tego, w którym jesteśmy najlepiej i najdłużej znani. W takich bankach łatwiej otrzymać też konto bez opłat. Przy dużej ilości operacji warto posiadać konto rezerwowe w innym banku. Na wszelki wypadek trzymajmy też rezerwę gotówkową pod ręką: w domu, lub innym łatwo dla nas dostępnym miejscu.

Bank nie jest naszym spowiednikiem, a jeśli nawet jest, to nie obowiązuje go tajemnica spowiedzi. Informujmy go zatem tylko o tym, o czym musimy. Odpowiadajmy rzeczowo, mówimy prawdę, ale tylko tę o którą nas pytają.

Cdn.

Jan M Fijor

Milionerstwo.pl